Сцэнарый   свята,   прысвечанага   30-годдзю  з  дня  заснавання  Дараганаўскага  школьнага  комплексна-краязнаўчага  музея

          ( Аўтар  сцэнарыя – Караленя  Ж.С.)      

Першая  частка  свята  праводзіцца  ў  музеі.

Гасцей   сустракае  на  першым  паверсе  дырэктар  музея  з  юнымі  экскурсаводамі.   Гучаць   цымбалы.  Пасля  заканчэння  музыкі  дырэктар  музея  вітае  ўсіх   прысутных  і  прадстаўляе  юных  экскурсаводаў.  Далей   уступнае  слова  пра   Дараганава  Сітнік  Ксенія ( артыкул  Каралені  Ж.С. у  “Звяздзе”  “Залатое  маё  Дараганава”).  Пераход  у  залу  “Народныя  ўмельцы”  праводзіць  дырэктар  музея.    Пераход  у  залу   “Ніхто  не  забыты,   нішто  не  забыта”–  уступныя  словы  кіраўніка  музея.   Экскурсію  ў  стылі  “рэп”  пра шашку   кавалерыйскую  праводзіць   Швец  Мікалай.  Далей  словы  кіраўніка  музея  і  экскурсія  Рабцавай  Эльвіры  пра  дакументы  214  паветрана-дэсантнай  брыгады.  У    заключэннне   экскурсіі  па  гэтым  раздзеле –  словы  Каралені  Ж.С. і  запрашэнне  на другі  паверх.  На  другім  паверсе  –  расказ  дырэктара  музея  і  экскурсія  пра  рэчы  народнага  побыту  Сітнік  К.   Завяршэнне  і  выхад  у школу.

Другая  частка  можа  быць  праведзена  на   класных  гадзінах і  ўроках  па  тэмах,  матэрыял  да  якіх  можна  знайсці  ў   школьным  музеі.  Напрыклад,  “Літаратурнае  краязнаўства.  Творчасць  В.Вараб’ёвай,”  “Трагічныя  старонкі  Вялікай  Айчыннай  вайны.  Гісторыя  санаторыя  “Крынкі””  і  інш.

Трэцяя  частка – урачысты  канцэрт,   праведзены  ў  форме  “Ад  усёй  душы”. На   канцэрт  запрасіць  наступных  гасцей:

прадстаўнікоў   РУА,  ідэалогіі і  культуры, цэнтра турызму  і  краязнаўства, газеты,  лясгаса,  лясніцтва,  с/савета,  калгаса,  усіх  былых   кіраўнікоў  музея,  В.У.Чупахіна, Н.Л.Цыганок,  Л.С. Стоцкую,  І.І.Лізуру,  В.Вараб’ёву,  Т.Ю. Валадзько.

Сцэнарый  канцэртнай  праграмы

Першы  нумар – гучыць музыка  цымбалаў.  Калі  закончыцца  музычны  нумар  і  выканаўцы  паклоняцца публіцы і  будуць  яшчэ  на  сцэне,  вядучыя  выйдуць  і  прадставяць  іх: 

                  1   вяд. Нашу  ўрачыстую    праграму  адкрылі –  дырэктар  Дараганаўскай  школы   мастацтваў  Барташ  Ірына  Валянцінаўна  і   выкладчык  гэтай  школы  – ………………………..

……………………………………………………………………… 

Хлопец –  1  вяд.  Зямля  з  блакітнымі  вачамі–

                               Раздолле  рэчак  і  лугоў!

                               Тут  называюць   Васількамі

                               На   Беларусі  хлапчукоў,

                               Звіняць  крыніцы,  як   цымбалы,

                               Сцяжынкі  свецяць  у  лясах.

                               Палі,  узгоркі,  перавалы –

                               Прасторны  шлях,   далёкі  шлях!

Дзяўчына – 2 вяд. Краіна  славы  партызанскай,

                               Краіна  міру  і даброт!

                               Ты – наша  гордасць,  наша  казка,

                               Як   сонца,   шчодры  твой  народ.

                               Твае  сыны,  твае  ўнукі,

                               Мы  любім   гул  тваіх  бароў.

                               І  рэкі  цягнуцца,  як  рукі,

                               Да  цёплых,  верных  рук  сяброў.

Хлопец– 1 вядучы. Добры  дзень,  паважаныя  спадары і  спадарыні!

Дзяўчына – 2  вядучы.  Мы  рады   прывітаць   вас  на  ўрачыстым  канцэрце,  прысвечаным  30-гадоваму   юбілею  Дараганаўскага  школьнага  комплексна-краязнаўчага  музея.

1 вяд.    Там,  дзе  хвалі  ўдалеч   Пціч  коціць,

              Дзе   нябёсаў   чароўны  блакіт,

              Дзе   птушыны  спеў  сэрца  салодзіць–

              Дараганава   наша   стаіць.

2 вяд.    Тут   сябрам  заўжды  сэрцы  адкрыты:

              Ты   не  будзеш   вяскоўцам  чужым.

              Дараганава –  край  старажытны,

              І  гісторыяй  мы   даражым.

1  вяд.   Ад  душы   сёння  кожнаму  скажам:

              Ты  не  крыўдзіся   толькі, браток.

              Дараганава   мілае   наша –

              Самы   лепшы  на  свеце куток.

(Песня   аб  радзіме).

1 вяд.      Гісторыя – не  могільнік  глухі.

                Дзе  подзвігі  глухія  і  грахі

                З  нябожчыкамі  разам  закапаны.

                Гісторыя  балючая,  як  рана.

                Яна  ўвайшла  ў нашу  плоць  і  кроў

                І  плоццю,  і  крывёю  продкаў  нашых.

2. вяд.    Адно  спытайся –  многа  што  раскажа,

                      Адно –  не  грэбуй  лепшымі  з  дароў –

                      Усім,   што  нам  пакінула  пяро,

                      Ганчарны  круг,   сякера  і  цясла,

                      Легенда  невялікага   сяла…

        1 вяд.    Гудуць,  гудуць  удзень  і  ўначы′

                      Званы  гадоў.

                                          Над  вамі.  Нада  мною.

                      Калі  глядзіш  звысока  на  былое,

                      Сябе  хаця  сучасным  не  лічы!

                      Гісторыя – не  могільнік  глухі…

        2  вяд. А   пачыналася  ўсё   так…

        1 вяд.  Пачатак  80-х  гадоў  ХХст.  Мікалай  Арцёмавіч  Рудзяк  –  старшыня  Дараганаўскага  с/савета,  пабываўшы  на  рэспубліканскім  семінары,  загарэўся  ідэяй –  стварыць  у  Дараганаве  краязнаўчы  музей.

        2  вяд.    Пасля  сесіі  ён   паклікаў  да  сябе  тагачасных  дырэктароў  дараганаўскіх  школ:   Юрыя  Міхайлавіча  Яшчака  і  Шуляцьева  Аркадзя  Аляксандравіча.      Рудзяк  прапанаваў   ім   падтрымаць  ідэю  стварэння  музея.

         1  вяд.    У  санаторна-лясной  школе    ўжо  існаваў   славуты  на  ўвесь  раён   музей   імя  У.І.Леніна,   таму  стварэнне  краязнаўчага  музея  было  паручана  сярэдняй  школе.

         2  вяд.  Аркадзь  Аляксандравіч  Шуляцьеў  падтрымаў  прапанову  старшыні  сельскага  савета  і  даручыў  гэту  новую  і  адказную  справу  ініцыятыўнай  і  энергічнай  настаўніцы  пачатковых  класаў   Зінаідзе  Рыгораўне  Верашчака.

         1  вяд.     Аб  гэтай   жанчыне  можна  сказаць  вельмі  многа  добрых  слоў.  Дэвізам яе  жыцця   былі  словы:  “Хутчэй  бы  раніца   і   зноў  на  работу!”

         2  вяд.   За  плячамі   Зінаіды   Рыгораўны,  а  нарадзілася   яна  ў   1926 г.,   былі  нягоды  і  жахі  Вялікай  Айчыннай  вайны,  праца   выхавацелем ў  Ляхавіцкім,  Пінскім, Жыліцкім,  Глускім,  Лапіцкім,  Дараганаўскім  дзіцячых  дамах.

         1  вяд.  Некаторы  час узначальвала  Дараганаўскі сельскі  савет,  потым  зноў  працавала  ў  Дараганаўскай   санаторна-лясной  школе-інтэрнаце,  адкуль  у  1981г.  і  пайшла  на  пенсію. 

         2  вяд.   Няўрымслівы  чалавек,  з  вялікім  запасам  жыццёвай  энергіі,  не  змагла  Зінаіда  Рыгораўна  Верашчака  сядзець  дома.  Яна  пайшла  працаваць  настаўніцай  пачатковых  класаў  у  Дараганаўскую  сярэднюю  школу.

         1  вяд.   І тут  талент  і  арганізатарскія  здольнасці  гэтай  дзіўнай  жанчыны  раскрыліся  з  новага  боку.  Сотні  дамоў па  ўсіх  навакольных   вёсках  абышла  яна са  сваімі  вучнямі,  каб  сабраць  экспанаты  для будучага музея.

         2  вяд.   Загад па  школе  № 42  аб  стварэнні  музея  падпісаны  23  верасня  1983г.,  а ўрачыстае     адкрыццё  яго  адбылося  4 лістапада  гэтага  ж  года.

         1  вяд. Калі  ў  двух  класах  і  калідоры  былой  пачатковай  школы  назбіралася  больш  ста  экспанатаў,  Зінаіда  Рыгораўна  напісала  пісьмо,   сабрала  пад  ім  подпісы  жыхароў  Дараганава   і  накіравала  гэты  ліст  у  Мінск   да  тагачаснага  кіраўніцтва  Рэспублікі  Беларусь. .

          2  вяд.  У  пісьме  выказвалася  просьба,  каб  быў   дадзены  дазвол  на  пабудову  асобнага  будынка пад  школьны  музей  у  вясковай  школе.

          1  вяд.   Нягледзячы  на  цяжкі  час у  эканоміцы  краіны  ў   пачатку   90-х   гадоў,  дазвол  на  пабудову  музея  прэзідэнт  даў.

           2  вяд.    Другое  ўрачыстае  адкрыццё –  у  новым  асобным  будынку  –  адбылося  праз  дзесяць  гадоў   пасля  заснавання  музея  – у  1993 годзе.

Верш  В.Вараб’ёвай  “Дараганава  не  ад  дарогі.” 

Чытае  Кс. Сітнік.

          1  вяд.  А  цяпер  – уся  ўвага  на  экран.  Зараз  мы  ўбачым  падзеі  дваццацігадовай  даўнасці.

(Прагляд  відэафільма   пра  адкрыццё  музея).

          2  вяд.  Некалькі   дзясяткаў  тысяч  экскурсантаў  за  гэты  час  прайшлі  праз  наш   школьны  музей.  Сярод  іх  –  прадстаўнікі  Вялікабрытаніі,   ЗША, Канады, Германіі,  Італіі, Шатландыі, Ірландыі,  Бельгіі,  Партугаліі,  Швецыі,  Ізраіля,  Расіі,  Украіны,  Арменіі,  Эстоніі.

          1 вяд.  З 1983года  па  1998год  дырэктарам  музея  была  яго  заснавальніца  –  Зінаіда  Рыгораўна  Верашчака. Яна  проста   жыла  сваім  музеем. Вось   такія  запісы  можна  прачытаць   у  музейнай  кнізе  для  наведвальнікаў  за  гэты  перыяд.

         2 вяд.  “ Шчыра  дзякую  за  працу.  Вельмі   вам  удзячны!   Жадаю  ўсяго  найлепшага.  Міністр  адукацыі  Рэспублікі  Беларусь.  В. Стражаў.”

         1   вяд.  “  Удивлён!  Восхищён!  Спасибо!   Министр   образования  и  культуры  Республики  Казахстан.”

         2   вяд.  “С   чего начинается  Родина?   Она  начинается  со  школы, где помнят своего первого  выпускника…   Она  начинается  с  такого  музея,  где  отражена  история  моего народа,   моей  деревни,   моей  школы.   Низкий  поклон  людям,   создавшим  музей.  Зам.  Начальника  управления  образования    Могилёвского облисполкома   Ковалёва.”

(Музычны  нумар  пра   Радзіму.)

           1  вяд.  Дырэктар  нашай  школы  Станіслаў Міхайлавіч  Струпінскі  пры  першым  адкрыцці  музея  працаваў  педагогам-арганізатарам,  пры  другім – быў  ужо  дырэктарам  школы.

           2  вяд.    Станіславу  Міхайлавічу  ёсць  пра  што  ўспомніць  і  расказаць,  звязанае  з  Верашчакай  Зінаідай   Рыгораўнай,  з  афармленнем    і   адкрыццём   музея.

            1 вяд.    І  што   цікава:  жонку  Станіслава  Міхайлавіча  таксама  завуць  Зінаіда  Рыгораўна.

            2   вяд.   Вам  слова,  наш   паважаны   дырэктар. 

Выступленне дырэктара  школы.

(Пасля   выстулення  дырэктара –  музычны  нумар.)

          1  вяд.     З  1998  па  2002  музеем  загадвалі: Каленік  Ларыса Васільеўна,  Радзевіч Ірына Мікалаеўна,  Чучына  Таццяна  Мікалаеўна.  Сёння  на  нашай   сустрэчы  прысутнічаюць:………………………………………………………..

           2  вяд.   Паважаная  Ларыса  Васільеўна,  раскажыце,  калі  ласка,  што   вам  асабліва  запомнілася,   што   асабліва  ўразіла  за  той  час,  калі  вы  працавалі   кіраўніком  музея.

Выступленне  Каленік   Ларысы  Васільеўны.

            1  вяд.   Таццяна   Мікалаеўна,   а  цяпер  пытанне  да  вас.   Чаму  вы  не  засталіся  загадваць  музеем?  Вы  ж  маглі  сумясціць   і  працу  ў  музеі,  і  працу  ў  бібліятэцы?

  Выступленне  Чучынай   Таццяны  Мікалаеўны.

           2  вяд.      З  2002  па  2007 год  кіраўніком  музея  працаваў  Бародзіч  Сямён  Дзмітрыевіч.  Сямён  Дзмітрыевіч,  што  вы  лічыце  найбольш  важным  з  таго,  што  вы  зрабілі,   працуючы  дырэктарам  музея.

Выступленне  Бародзіча  Сямёна  Дзмітрыевіча.

(Музычны   нумар.)

           1  вяд.     З  19  верасня  2007года   і  па  сённяшні  дзень  дырэктарам  музея  з’яўляецца    Караленя Жанна  Сямёнаўна.  Жанна   Сямёнаўна,  раскажыце,  калі  ласка,  пра   сучасную  работу  музея,  яго  пошукавую  і  даследчую  дзейнасць.

Выступленне  Каралені   Жанны  Сямёнаўны.

           2   вяд.       Нас  б’е   па  сэрцах  паскарэнне,

                              Сціскаюцца  прастора,  час.

                              А   матчынай  зямлі  карэнні

                              Ніколі  не  адпусцяць  нас.

Музычны  нумар.(Песня  на  беларускай  мове   пра  родны  кут,  пра  вёску.)

            1  вяд.      Атулі  мяне  ласкай  сваёю –

                             Як шчытом,   ад  бяды  заслані.

                             Накіруй   на  дабро   мае   дні.

                             Хіжых,  помслівых   прагані,

                             Памажы  не  мірыцца  з   маною.

             2  вяд.    А  як   грэх   мяне   зможа 

                                                                       і    збрудзіць,

                            Як   на  сцежках  жыцця   заблуджу –

                            Пакажы  мне  і  край,  і  мяжу,

                            Адратуй   і   ачысці   душу,

                            І  бялейшай   за   снег

                                                              яна  будзе. 

            1   вяд.  Сёння  ў  нашым  зале  вельмі  многа  гасцей,   і  нам   вельмі  хочацца   паслухаць  усіх.

            2  вяд.  Мы  не  сумняваемся,  што  прагучаць  толькі  добрыя  словы,   якія  будуць  ісці  ад  глыбіні  душы   і  несці  ў сабе  святло і  чысціню,  як  тая  вялікая,  светлая, духоўная   справа   ачышчэння  чалавечай  душы,  якую  на  працягу вось  ужо  30-і  гадоў   выконвае    Дараганаўскі  школьны  комплексна-краязнаўчы  музей.

     1   вяд.   Слова  прадастаўляецца ……………………………

     2   вяд.   Выступае ……………………………………………

     1   вяд.    А  цяпер   нам  хочацца   задаць  некалькі  пытанняў  былому   загадчыку  райана  Валерыю  Уладзіміравічу  Чупахіну.

     2  вяд.   Валерый  Уладзіміравіч,  ці  памятаеце  вы,   якія ўласныя  экспанаты    перадалі  ў  наш  музей?

     1  вяд.    Ці  вучыце   вы  і  цяпер   дзяцей  разьбе  па  дрэву?

Выступленне  Валерыя  Уладзіміравіча  Чупахіна.

     2  вяд.    У  нашай  зале  знаходзіцца  чалавек,  які  26   сваіх  каштоўных   работ,   якія  стварыў  сваімі  рукамі,   падарыў  у  наш  музей. 

     1  вяд.   Гэта  –   Ігар  Іванавіч Лізура.  Ігар  Іванавіч,  вы ж маглі  гэтыя  работы  прадаць  за  добрыя  грошы.   Што  паўплывала  на  ваша дабрачыннае  рашэнне –  перадаць  свае  драўляныя   скульптуры  ў  вясковы   музей?

Выступленне Ігара  Іванавіча  Лізуры.

     2  вяд.  А  зараз  удзельнікі   дзіцячага музычнага  калектыву  “Ваяж”  пакажуць  нам  мадэлі  адзення   ў  этнастылі,  створаныя  народнай  умеліцай   Касцян ………………………………………..

(Дэфіле  ў  народных  строях).

     2  вяд.    Каго  ў  нашай  вёсцы  называюць  жывой энцыклапедыяй  Дараганаўскага   краю?   Канешне,  гэта  –   Ларыса  Сідараўна  Стоцкая.

     1   вяд.    Ларыса  Сідараўна,  мы  ведаем,  што  большасць  папак  з  дакументамі,  цікавымі  матэрыяламі  з  газет  пра  нашых  землякоў,   мноства  рэдкіх   фатаграфій  у  нашым  музеі  –  гэта ваша  заслуга.

     2  вяд.   Раскажыце  нам,  калі  ласка,   якія  яшчэ   матэрыялы  і  дакументы  вам  бы  хацелася   знайсці,   якія   існавалі  і  недзе   зніклі   з  развалам   СССР?

Выступленне  Ларысы  Сідараўны  Стоцкай.

     1   вяд.   У госці  на  наша  свята  запрошаны народны   ансамбль  народнай  песні  “Вяселле”.  Вітаем  удзельнікаў  ансамбля.

Пяць   канцэртных  нумароў   ансамбля.

       1  вяд.   У  школе  з  10  снежня  праводзіўся   тыдзень,  прысвечаны   юбілею  музея.

       2  вяд.   Былі   праведзены  віктарына,  конкурс  творчых  праектаў,  конкурсы  на  лепшае  сачыненне  і   верш  аб   музеі.

       1  вяд.    Узнагароды  чакаюць  пераможцаў  гэтых  конкурсаў.   Слова  прадастаўляецца  намесніку  дырэктара  па  выхаваўчай  рабоце   Сяргейчык  Ірыне   Мікалаеўне.

Выступленне   Сяргейчык  І.М.  і  ўзнагароджванне  пераможцаў.          (Заключны  музычны  нумар.)

       2  вяд.  На  Пцічы  добра  знаю  мясціны  я,

                    Дзе  бяруцца  самы  на жыўцоў,

                    Норы  ў  лесе  і  сцежкі   лісіныя,

                    Гнёзды  качак  і  дачы  глушцоў.

        1  вяд. Салаўі  тут  мае  галасістыя,

                    Каля  дому  плюскоча  рака.

                    У  дзяцінстве  аб  росы  іскрыстыя

                    Ногі   тут  я  не  раз  апякаў.

2. вяд. У  грыбы  выйду, клікну  я  раніцай –

             Ярка   рэха  грыміць  у  бары:

             Дрэва  кожнае  мне  адклікаецца,

             Нібы  добраму  другу  сябры.

1 вяд.  Па  карчах  прабіраўся  ў  разведку  я,

            Поўз   ля  дотаў   варожых  крадком,

            Кожны  кусцік   тады  быў  не  сведкаю,

            А  надзейным   маім   дружбаком.

  2  вяд.  Ганаруся  сваёй  гаспадаркаю:

               Пчолы  рояцца,  сад  наш  цвіце…

               Свежай