Сцэнарый  провадаў  дырэктара   школы  С.М.Струпінскага  на  пенсію

(Аўтары  сцэнарыя: Караленя  Ж.С., Пінчук  Ж.У.,  Аўдзейчык  В.І.)

(Гучыць песня “Школьные годы чудесные”. Зала  ўпрыгожана. З гледачоў утвораны жывы калідор,  па якім ідзе дырэктар школы.Усе сустракаюць яго апладысментамі)

В.                                                                 

 Фарбуе  верасень  лісты

Ў асенні  колер.

Сышліся  зноў  і  я,  і  ты

У  роднай  школе.

В.

І кожны з нас , і кожны з нас

Старэйшы стаў за гэты час,

На год старэйшы стаў наш клас.

 В.

 Звініць званок, звініць званок –

І сціхлі жарты.

Ідзе настаўніца на ўрок,

І ўсе – за парты.

В.

 Маўчаць асеннія лясы,

І луг, і поле.

Ды толькі нашы галасы

Чуваць у школе.     

(Песня “Давай!”   выконвае Ерко Кацярына)

В.

- Сёння ў нашай школе - свята першага званка.   Але, на жаль, не для ўсіх ён першы…

В.

Для нашага паважанага дырэктара школы Станіслава Міхайлавіча Струпінскага званок на першага верасня на працягу 45 гадоў  таксама быў першым.

В.

Але няўмольна ляціць час. Прыходзяць новыя пакаленні….

В.

І першага верасня 2014 года ў нашай школе прагучыць апошні званок для дырэктара, настаўніка, спарстмена, гаспадара, і проста чалавека, які самааддана прысвяціў сваё жыццё  дзецям, школе, дзяржаве.

В.

Пролетели года незаметные,
Беспощадно оставив нас.
И по асфальту осеннему
Вы проходите  в который раз.
Здесь до боли Вам всё знакомое,
Всем улыбчивый дарите  взгляд.
Здесь и счастье Ваше огромное,
Здесь и горе… Любовь и ад.
В.

Эх, не сладок ты, хлеб учительский,
А еще горше хлеб директорский,
Но звонок так призывно манит в класс…
Школа, словно шальная мельница…
И привычною школьной лестницей

Вы шагаете, как по судьбе, сейчас. 
В.

10 студзеня 1950 года  ў  вёсцы Эйсманты Гродзенскага  раёна ў сям’і патомнага каваля нарадзіўся хлопчык. Яму далі імя – Станіслаў.

В.

 Станіслаў, як яго прадзед, дзед і бацька,  мог стаць таксама кавалём. Але ён выбраў іншы шлях – каваць не жалеза, а выхоўваць дзіцячыя душы.

В.

 І так у 1967 годзе, закончыўшы Жытомлянскую сярэднюю школу (да якой ён пехатой 10 км.  кожную раніцу дабіраўся на заняткі), юнак паступае ў тэхнікум фізічнага выхавання горада Гродна.

В.

Тут ён сустракае сваё першае каханне  - дзяўчыну Зіну, з якой разам неразлучна  будзе крочыць  па жыцці.  Яны  пазнаёміліся і пасябравалі і на ўсе гады вучобы сталі неразлучнай парай.

В.

 А  хочешь… Я тебе открою тайну…

              Один такой малюсенький секрет…

              Знай, люди не встречаются случайно….

              Случайностей, поверь, мне в жизни нет.

              Не веришь? Ну тогда  послушай…

              Не бойся,  я тебя не обману…

              Представь себе, что существуют души,

             Настроенные на одну струну.

             Как звёзды в бесконечности Вселенной…

             Они блуждают сотнями дорог,

             Чтоб встретиться когда – то  неслучайно,

              Но лишь тогда, когда захочет Бог.      

В.

Са спортам быў не разлучны  пад час службы. Удзельнічаў у першынстве па ваеннаму мнагабор’ю. Быў членам зборнай каманды Беларускай ваеннай акругі. Стаў кандыдатам у майстры спорту.

В.

 Увесь гэты час Зінаіда Рыгораўна чакала свайго каханага.

В.

За тры месяцы да заканчэння службы  адбылося вяселле.   І вось ужо   44 гады яны крочаць па  жыцці разам.

В.

Пасля дэмабілізацыі 10 лістапада 1971 года вярнуўся ў Дараганаўскую сярэднюю школу,  дзе працаваў спачатку настаўнікам фізічнай культуры, потым настаўнікам – арганізатарам, а з 1987 года

па цяперашні час – дырэктарам школы.

В

Учитель – три слога.
Не так уж и много,
А сколько умений вмещает оно!
Уменье мечтать!
Уменье дерзать!
Уменье работе себя отдавать!
Уменье учить!
Уменье творить!
Уменье детей беззаветно любить!
Учитель – три слога.
Но как это много!
И это призванье вам Богом дано!

В.

Дараганаўская зямля зачаравала будучага дырэктара школы і стала для яго другой малой радзімай.

                             (“Песня Ваш рай”   выконвае Ксенія Сітнік)

В.

Працуючы ў школе Станіслаў Міхайлавіч завочна закончыў Гомельскі дзяржаўны універсітэт,  факультэт – фізічнае выхаванне.

В.

Кожны сапраўдны гаспадар павінен пабудаваць дом, пасадзіць дрэва, выхаваць сына.

В.

Можна лічыць, што Станіслаў Міхайлавіч усяго гэтага дасягнуў спаўна.У сям’і яго ёсць  сын,  дачка, унучка і ўнук.Гэта і ёсць сапраўднае шчасце.

В.

Простае шчасце людское,
Так як і наша з табою,
Пэўна, складаецца з солі,
3 хлеба, сабранага ў полі,
3 поту, дарожнага пылу,
3 роднага небасхілу,
3 дружбы, мацнейшай ад смерці,
3 песні... I так мне здаецца:
Каб з чаго іншага скласці,
Дык ці было б яно шчасцем.

 В.

Калі мы спыталі ў Станіслава Міхайлавіча, што ўяўляе яго “Я”, то атрымалі наступны адказ:

В

Я – чалавек,  мужчына. У сваіх сябрах цаню праўдзівасць, дапамогу, узаемападтрымку, імкненне да самаўдасканальвання.

Я -  казерог, які грунтоўна ступае па зямлі, не баіцца ніякіх перашкод і паступова  пакарае любыя жыццёвыя вяршыні.

Я – бацька   дваіх дзяцей,  муж   цудоўнай жонкі, дзядуля двух непаўторных унукаў.

Я - рамантык, які  імкнецца пабачыць сам і паказаць іншым кожны куток сваёй краіны.

Я – настаўнік, кіраўнік, дырэктар.

Дзеці – маё каханне! Школа – маё прызванне!

В.

Директор – верный страж порядка,

Гарант, как нынче говорят,

На всё имеет строгий взгляд.

И школе предан без остатка.

Гроза проказников, повес,

Дамоклов меч девиц нескромных,

Не замечает взглядов томных,

С достоинством несёт свой крест.

В.

Вельмі хутка ляцяць гады. .. Жыццё імкліва бяжыць наперад, расстаўляючы ўсё на свае месцы. Яшчэ зусім нядаўна здавалася, што можна змяніць увесь свет, і Станіслаў  Міхайлавіч  мяняў

і ўпарадкоўваў свет  вакол сябе.  Сёння за  яго  плячыма без малога   амаль 45 гадоў   педагагічнай дзейнасці.

Колькі за гэтыя гады было вырашана розных праблем, на першы погляд, -невырашальных пытанняў.

В.

Паглядзіце, якой была школа - і якая яна зараз. Наша  школа з’ўляецца гонарам не толькі Дараганаўшчыны, але і ўсяго раёна і вобласці навогул.

В.  Крыху гісторыі.

В.

Пачалося ўсё з бізнес – плана, прапанаванага  Станіславам  Міхайлавічам,  які зрабіў школу  -  школай 21 стагоддзя:  рэканструкцыя самога будынка, калі дырэктара можна было ўбачыць

на даху школы, з малатком у руках у музеі, з бензапілой на стадыёне, з  рыдлёўкай на агародзе.

В.

Упарадкаванне прышкольнай тэрыторыі, умацаванне матэрыяльна – тэхнічнай базы,  з’яўленне новай  сучаснай сталовай, захаванне народных і школьных традыцый,  ваенна – патрыятычнае

выхаванне моладзі, агульнашкольныя турыстычныя паходы,  гонар за сваё малую радзіму і прывіццё гэтага пачуцця вучням – гэта ўсё заслуга  дырэктара.

В

Менавіта  Станіслаў  Міхайлавіч  Струпінскі  стаў  ініцыятарам   стварэння  ўсёй  школьнай  атрыбутыкі:  гімна,  герба  і  сцяга  школы.   

В

Вы каждый день и каждый час

Нелегкой посвятив работе,

Одною думаю о детях,

Одной заботою живете.

Чтоб ими славилась земля,

Чтоб честными росли они

Спасибо вам, спасибо вам!

За всё хорошее спасибо!

В.

Па ініцыятыве Станіслава Міхайлавіча  школа стала інавацыйнай пляцоўкай   для праекта “Этнашкола”. “Гуканне вясны”  і “Масленіца”, “Калядныя шчадроўкі”,  і “Хрэсьбіны”  -  гэтыя

і іншыя народныя абрады праводзіліся ў школе.  Настаўнікі з вучнямі запісвалі мясцовы фальклор, а потым на гэтай базе праводзілі факультатывы.

В.

Экспераментальную праграму раёна “Пераход на пяцідзённы вучэбны тыдзень” наш  дырэктар прыняў адным з першых. Вопыт  гэтага пераходу быў ацэнены станоўча і  прызнаны  як лепшы ў рэспубліцы.

В.

Пад кіраўніцтвам Станіслава Міхайлавіча і Зінаіды Рыгораўны Струпінскіх каманда нашай школы  пераможна выступала ў рэспубліканскіх тэлевізійных спаборніцтвах: “Вас  выклікае  спартландыя”  і  “Бухта  капітанаў”.

В.

У рэйтынгу сярод устаноў адукацыі Дараганаўскі ВПК  д/с – СШ не аднаразова выходзіў пераможцам або прызёрам. Па выніках мінулага  вучэбнага года  школа  заняла  першае  месца  ў раёне  сярод сельскіх школ.

В.

На працягу сямі  апошніх  гадоў  калектыў школы трымае першынства ў раённым конкурсе па добраўпарадкаванню школьнай тэрыторыі.

В.

Быть учителем, быть директором

Это значить, себя не щадить!

Ремесло не простое, ей– Богу!

Ежедневно в школу ходить.

И учить, и учиться, учиться.

Каждый день, приходя на урок,

Свято верить и очень надеяться,
Что наука пойдет детям впрок.

(Песня “Ваши глаза”  выконваюць Сямёнава Ліза, Русачкова Даша, Шаронава  Улада)

В.

Па працы - і гонар.За сваю  плённую працу  Станіслаў  Міхайлавіч быў неаднаразова ўзнагароджаны граматамі РАНА, АБЛАНА, Міністэрства адукацыі, знакам “Выдатнік народнай адукацыі”,

памятным медалем да 2000 – годдзя Хрысціянства на Русі.

 В.

 Кінутае ў зямлю зерне праз пэўны час прарастае. Так і  праца настаўніка  дае свае парасткі…

В.

Гэтыя парасткі прарастаюць у лёсах людзей, быўшых вучняў.

Колькі выпускаў прайшло праз сэрца нашага дырэктара?!

Усіх сваіх вучняў ён памятае, ганарыцца, перажывае за іх жыццёвыя дарогі.                                                                            

Самаадданасць настаўнікаў адбіваецца ў памяці вучняў.  Яны гавораць словы ўдзячнасці пры  асабістых  сустрэчах,  на вечарах сустрэч  выпускнікоў, на старонках рэспубліканскіх газет і часопісаў.

В.

Выпускнік Дараганаўскай сярэдняй школы 1970 года  Валерый Міхадзюк напісаў  гэтым  летам у газету  “Звязда”  наступнае: “Станіслаў Міхайлавіч кіруе школай не адзін дзясятак гадоў – гаспадар.

…Паглядзіце. І гэта на Беларусі, у вёсцы! – такі здзіўлены вокліч размясціў у сеціве адзін з жыхароў братняй краіны, пабываўшы ў Дараганаўскай школе, дзе і для дзяцей і для педагогаў створаны

ўсе ўмовы.Зрэшты, і цяпер у школе не адчуваееца бездані паміж мінулым і сучасным. Сумленная праца вопытных педагогаў,  руплівасць маладых выліваюцца ў добрыя веды вучняў, якія на працягу

апошніх гадоў паступаюць у ВНУ”

(Вядучыя з мікрафонамі спускаюцца ў залу да запрошаных і прадастаўляюць ім слова  ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..)

(Пасля апошняга выступаючага дзеці падымаюцца на сцэну)

       Зык А.

Станислав Михайлович! Даже через много лет

Зажженный вами не погаснет свет!

И сердце знаем, будет молодым

Пока огонь священный будет с ним.

Ваша душа от всяческих невзгод

Врачующее пламя сбережет.

Она еще поможет нам в пути

Хитрейшие загадки превзойти.

Она ещё поможет и не раз

В делах продолжить вас…

Міхадзюк  А.

Сиянье солнца, небо голубое,

Надежда – негасимая свеча,

И шепот трав, и тихий шум прибоя–

Мы подарить сегодня Вам хотим.

Здоровья вам, энергии бодрящей!

Пусть все невзгоды будут по плечу.

Большого счастья, дружбы настоящей –

Чего неистово хотим.

Рыжанкова Л.

Для Вас работа – радость и отрада.

Понять  людей  не каждому дано.

Слова  «Спасибо», наш директор

Лишь только вам услышать суждено.

Падзера А.

Мы желаем вам здоровья, света,
Отдыха, счастливого во всем,
Чтоб, теплом и радостью согретый,
Был для вас желанным мир и дом...

     (Дзеці сыходзяць і аддаюць мікрафон Бізунок А. М.)

Бізунок  А. М.

Мы знаем, как не просто возглавлять

С людьми работу, быть всегда готовым

Ответить. Выслушать. Принять, понять

И день за днём решать проблемы снова.

Кадрами заведовать не просто!

Это не мечтания  в тиши,

Знаем мы, что Ваше руководство –

Это труд ума и труд души!

Кісялёва  Н. У.

Не к каждому судьба

Отмерит столько,

Чтоб в жизни о себе оставить след

Но вы людских лишь добрых слов достойны

За помощь, доброту, заботу обо всех.

Вам судьбы знакомы разные капризы:

Была и слякоть, и обида, и беда.

И все же любите её сюрпризы –

С любыми справитесь всегда.

Пусть дарит солнце Вам тепло,

Родные – радость,

Люди – счастье.

Чтоб в жизни Вам всегда везло,

 И обойдут вас все ненастья.

Хазяінава Л. У.

Как ни грустно, все завершается,
Сквозь судьбу пролегли года,
И поэтому мы прощаемся,
Но, конечно, не навсегда.
Пусть останется в сердце песнею
Все, что грело так много лет,
Все, что сделали с вами вместе мы,
В этой жизни оставив след...

Чыжык А. А.
А завтра Вам не надо на работу!
Теперь у Вас по будням - выходной.
Ушли Вы на заслуженный покой,
Оставив каждодневную заботу.
С утра спешить, чтоб сделать кучу дел,
Везде успеть стремились Вы все время.
От скуки Вы не будете страдать:
Дел в доме и с годами не убудет.
Скорее, нам Вас будет не хватать -
Уж завтра мы начнем по Вас скучать.
Спасибо Вам, что Вы на свете есть,

Такой душевный, милый человек!
 

       Станчыц С. В.

У Ваш гонар быў адліты медаль.  (Медаль уручаецца пад апладысменты)

Дадатак да медаля  “Памятка”

                             Памятка да нагруднага медаля

Струпінскі Станіслаў Міхайлавіч                узнагароджваецца памятным медалём.

Да медаля прыкладаецца:  добрае здароўе  (скакалка)

                                           Шчаслівыя і радасныя дні ў жыцці  (віно ці торт)

                                           Спакой і дабрабыт (канверт з грашыма)

Узнагароджаны гэтым медалём мае права:

- на дарэмны праезд у аўтамабілях сяброў,  “зайцам” у  любым грамадскім транспарце;

- на бясплатнае наведванне паліклінік і супермаркетаў;

- на  бесперашкодны прыход  у школьную краіну;

- на  пастаянны абанемент для карыстання спартыўнай залай і стадыёнам.

Узнагароджанаму гэтым медалём забараняецца:

             - старэць;

             - выкарыстоваць медаль  для  вырабу зубных пратэзаў.

•              свае развітальныя  гаворыць Станчыц С.В.)

В.

1.Я думаю, настаўнік – гэта

Той, хто нясе, як эстафету,

Прамень нябачнай дабрыні

Усё жыццё, за днямі дні.

2.Які гатоў даваць без меры

Сваю любоў, адданасць, веру,

Які сваім вялікім сэрцам

Сваёй спагадай адзавецца.

3.Пакінуць яркі след на свеце,

Прадоўжыцца сабой у дзецях.

Заўжды гарэўшы. Не згарэць,

Цяплом душы сваёй сагрэць –

Такая вось няпростая дарога

І ёсць жыццё і шчасце педагога.

Бародзіч Г. С.

Теперь у Вас настанет жизнь  привольная:

Впереди – «Программа  произвольная»:

Хочешь – спи, а хочешь – развлекайся

Хочешь – голодай, а хочешь – поправляйся.

Хочешь – открывай кооператив,

Хочешь – путешествуй, взяв аккредитив.

Хочешь – утром посмотри кино.

Теперь спокойно можно отдыхать,

Любить, дружить, гулять ночами

(ведь утром можно и поспать!)

И чаще видеться с друзьями,

И книги разные читать!

       (Выступленне Г. С.  Клятва пенсіянера)    

ШУТОЧНАЯ КЛЯТВА "ЮНОГО" ПЕНСИОНЕРА  
Вед.: Сегодня мы принимаем нашего   Станислава   Михайловича  в общество пенсионеров и берем с него клятву : 
Я, юный пенсионер , вступая в почетное общество пенсионеров, работающих и неработающих,в меру пьющих и непьющих,всюду свой нос сующих, торжественно клянусь: 
Быть достойным членом общества,т.е.постоянно состоять в здравом духе и здравом теле.Не давать себя валить ни ветру,ни болезни, ни хмелю. 
Юбиляр:Клянусь! 
Вед.:Работать не покладая рук,не протягивая ног.Уверенно шагать по любой из дорог. 
Юбиляр:Клянусь! 
Вед.:Быть острым  на язык, глаза и уши.Не поддаваться ни грусти,ни хвори,ни стуже! 
Юбиляр:Клянусь! 
Вед.:Пить только с друзьями,и то понемножку.Находить всегда к дому дорожку. 
Юбиляр:Клянусь! 
Вед.:Уважаемый  Станислав  Михайлович! ............................ ! 
Принимаем вас в ряды, чтобы вам не знать беды. 
Не болеть, не унывать, есть побольше, крепче спать. 
Бодрым быть и не ругаться, никогда не волноваться. 
Юный чтоб пенсионер все успел и все сумел. 
Чтоб дожить, когда все в меру, до звания почетного пенсионера. 
И когда вам будет сто, мы вновь накроем этот стол! 

(Дыплом “Юны пенсіянер”   уручае Г. С. Бародзіч)

Караленя  Ж. С.

Не вечна жизнь. Недолог срок людской.

Уходят ветераны на покой.

Мы благодарны им за честный труд.

Их знания и опыт не умрут.

Старению и годам вопреки

За старшими идут ученики.

Идут года. Вращается Земля.

Растят учеников учителя.

Их мудрый взгляд и добрая рука –

Учебник главный для ученика.

Бессмертно дело, непрерывна нить.

Придут старейших юные сменить.

И примут на оставленном посту

Учителей надежду и мечту.

И потому так заповедь крепка:

«Учитель, воспитай ученика!»

В

Когда на сердце тяжело… Когда Вам по ночам не спится… Душа, как то хрустальное стекло, готова вдребезги разбиться… Пусть не увидит этого никто! Ведь люди не поймут всей Вашей боли…

Вы лучше смейтесь бедам всем на зло и не давайте чувствам Вашим воли! Улыбкою обезоружьте всех! Играя и шутя со всеми как обычно! Пусть льется Ваш веселый смех, пусть видят все, что в Вашей жизни ВСЕ ОТЛИЧНО!

Тамашоў М. В.

Мы не кажам Вам “бывайце”,

А “Да пабачэння, да сустрэчы!”,

Наша “Дзякуй” шчырае прымайце,

Дрэннае ўсё ад сябе адпрэчце!

       Хай наша вялікае, шчырае сэрца

       Заўсёды ў такт з Вашым б’ецца!

                         (Дорыць вялікае сэрца з шароў)

       (Песня “Хорошее настроение”  выконвае Сямёнава Ліза)

В Слова прадастаўляецца Струпінскаму Станіславу   Міхайлавічу.